Ἀρχιμ. Αὐγουστίνου Γ. Μύρου "Στήν Μεταμόρφωση φανερώνεται ἡ Βασιλεία τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ"

 

Στὴν Μεταμόρφωση φανερώνεται ἡ Βασιλεία τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ

 

Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καὶ κάθε ἄλλο γεγονός, γιορτάζεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν Θεία Λειτουργία, ἐπειδὴ μ᾿ αὐτὴν φανερώνεται ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ ὁμολογοῦμε κάθε φορὰ ποὺ βρισκόμαστε στὴν ἔναρξη τῆς Θείας Λειτουργίας: «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος...». Αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ μὲ τὸ γεγονὸς τῆς Μεταμορφώσεως. Φανερώνεται ἡ Βασιλεία τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ.

Στὸ κέντρο ὅλης τῆς ἱστορίας εὑρίσκονται τὰ Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Πατὴρ ποὺ ὁμιλεῖ, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ποὺ μεταμορφώνεται καὶ δείχνει τὴν θεία του δόξα, καὶ τὸ ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὴν νεφέλη ποὺ σκεπάζει ὅλους. Κοντὰ στὴν Ἁγία Τριάδα εἶναι οἱ δύο ἄνδρες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὡς ἀντιπρόσωποι τῶν προφητῶν καὶ οἱ τρεῖς μαθηταὶ ὡς ἐκπρόσωποι τῶν ἀποστόλων. Ὅλα αὐτὰ τὰ πρόσωπα, τὰ θεῖα καὶ τὰ ἀνθρώπινα, εἶναι τὰ βασικὰ πρόσωπα ποὺ προσδιορίζουν τὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία, τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, διότι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι παρὰ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στὴν δόξα της.

Τί σημαίνουν ὅμως ὅλες αὐτὲς οἱ ἀλήθειες γιὰ μᾶς, γιὰ τὸν καθένα ἁπλοϊκὸ ἄνθρωπο ποὺ παλεύει μέρα καὶ νύχτα μέσα στὸν κόσμο μας γιὰ τὴν ἐπιβίωσή του; Ὅπως ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση μᾶς ἐξηγεῖ:

Μᾶς δείχνουν τὸν ἀληθινὸ προορισμό μας. Ὅλοι ὅσοι γεννηθήκαμε σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο ἔχουμε ἕνα τελικὸ προορισμό. Κι αὐτὸς δὲν εἶναι ἁπλῶς νὰ μεγαλώσουμε, νὰ ἀπολαύσουμε κάποιες χαρές, νὰ ἱκανοποιήσουμε κάποιες προσωρινὲς γήινες ἐπιθυμίες, ἀλλὰ νὰ ζήσουμε αἰώνια καὶ γιὰ πάντα εὐτυχισμένα. Αὐτὸ σημαίνει νὰ εἴμαστε γιὰ πάντα μαζὶ μὲ τὸν Θεό. Κι αὐτὸ ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν εἴσοδό μας καὶ τὴν μόνιμη παραμονή μας στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτὸ περισσότερο ἀπὸ κάθε τι ἄλλο μᾶς ἐνδιαφέρει στὴν πραγματικότητα ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Βασικὴ ὅμως προϋπόθεση γιὰ τὴν εἴσοδό μας στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ μεταμόρφωσή μας, δηλαδὴ ἡ ἀλλαγή μας ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ βλέπουμε τὸν Χριστὸ στὴν δόξα του καὶ νὰ ζοῦμε κοντά του. Καὶ μόνον ἐὰν ἀποκτήσουμε καθαρὴ καρδιὰ καὶ ἀνακαινισμένο νοῦ μὲ τὴν μετάνοια καὶ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, μόνον τότε μποροῦμε νὰ δοῦμε τὴν δόξα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τὸ εἶπεν ὁ ἴδιος ὁ Χριστός: «Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται».

Ὅμως ἡ ἐλευθερία μὲ τὴν ὁποία εἴμαστε πλασμένοι, μᾶς δίνει δύο δυνατότητες: Ἢ νὰ μεταμορφωθοῦμε ὑπακούοντας στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἢ νὰ παραμορφωθοῦμε ἀντιστεκόμενοι στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ὑπακούοντας στὸ θέλημα τοῦ ἀντιχρίστου. Ἡ μεταμόρφωση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἔργο τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ παραμόρφωση τοῦ ἀνθρώπου ἔργο τοῦ ἀντιχρίστου. Ὁ καθένας μας ἁπλῶς ἀποφασίζει μὲ τίνος τὸ μέρος θὰ πάη.

Ὅσο γιὰ τὰ ἀποτελέσματα, αὐτὰ εἶναι ὁλοφάνερα σὲ κάθε περίπτωση. Ἡ παραμόρφωση ὡς ἔργο τοῦ Σατανᾶ φαίνεται καθαρὰ στὸ περιστατικὸ τοῦ δαιμονισμένου παιδιοῦ, ποὺ συναντοῦν ὁ Χριστὸς καὶ οἱ μαθηταί του ἀμέσως μόλις κατεβαίνουν ἀπὸ τὸ ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως. Εἶναι αὐτὸ ποὺ φεύγει ἀπὸ τὸ σπίτι, ποὺ ἄλλοτε πέφτει στὴ φωτιὰ καὶ ἄλλοτε στὸ νερό, αὐτὸ ποὺ σχίζει τὰ ροῦχα του, ποὺ πετάει πέτρες, ποὺ ἀφρίζει καὶ τρίζει τὰ δόντια του.

Αὐτῆς τῆς παραμόρφωσης εἶναι ἀποτέλεσμα καὶ ἡ παραμόρφωση καὶ ὁ θάνατος τόσο τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, ὅσο καὶ αὐτῆς τῆς ἐξόντωσης τοῦ ἀνθρώπου. Ὅλοι μας εἴμαστε καθημερινὰ μάρτυρες τῆς ἀνυπολόγιστης οἰκολογικῆς καταστροφῆς στὸν πλανήτη μας μὲ τὴν ἀλόγιστη ἐκπομπὴ καυσαερίων, τὴν τρύπα τοῦ ὄζοντος, τὸ φαινόμενο τοῦ θερμοκηπίου, τὴν καταστροφὴ τῶν δασῶν, τὴν ἐξαφάνιση ζώων, τὴν παρατεταμένη ξηρασία, τὶς ἀτέλειωτες πυρκαγιές, τὶς πλημμύρες, τὴν μόλυνση τῶν ὑδάτων, ἀλλὰ καὶ τῶν τροφῶν.

Ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος ὅλοι μας ἀντιλαμβανόμαστε τὴν χαλάρωση τῶν ἠθῶν, τὴν αὔξηση τῆς ἐγκληματικότητος, τὴν διάλυση τῆς οἰκογένειας, τὴν ἐξάπλωση τῶν ναρκωτικῶν, τὴν ἔλλειψη σεβασμοῦ, τὴν ἀδιαφορία γιὰ τὸν πλησίον, τὴν εὐκολία μὲ τὴν ὁποία ὁδηγοῦνται νέοι ἄνθρωποι στὴν αὐτοκτονία.

Παραλάβαμε ἀπὸ τὸν Θεὸ ἕνα κόσμο παράδεισο καὶ τὸν παραμορφώσαμε μὲ τὶς ἀδίστακτες ἁμαρτίες μας, τὸν μετατρέψαμε σὲ ἀληθινὴ κόλαση.

Μέσα σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία συνεχίζει νὰ γιορτάζη τὴν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος, γιὰ νὰ μᾶς πῆ ὅτι ἡ Ἐκκλησία γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο ὑπάρχει, γιὰ νὰ μεταμορφώση τὸν κόσμο καὶ τὸν ἄνθρωπο. Κι αὐτὸ μπορεῖ νὰ τὸ κάνη καὶ τὸ κάνει. Ὅμως αὐτὸ τὸ ἀντιλαμβάνονται καὶ τὸ βιώνουν μόνον ἐκεῖνοι ποὺ ζοῦν ἐνσυνείδητα κοντά της, ὑπακοῦν στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ πορεύονται τὸν δρόμο τῆς ἁγιότητος.

 Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Μύρου